Mind your Mind Expositie
Carriërepad
Voordat ik DJ werd, was ik professioneel danseres. Festivals, shows, de entertainmentwereld – ik zat er middenin. Totdat de ziekte van Pfei=er mij letterlijk stil zette. Ik was uitgeput, verloor mijn kracht en moest maandenlang herstellen. Daarna verschoof mijn pad naar coaching. Ik begeleidde dansers, modellen en artiesten in performance, presentatie en zelfvertrouwen. Ook werkte ik als creative director bij Miss Nederland. Daar hielp ik jonge vrouwen zichzelf mentaal en fysiek sterker te voelen. Een rol waarin ik anderen hielp groeien, maar ook zelf steeds geconfronteerd werd met mijn eigen onzekerheden.
Tegenslag
Afgelopen jaar kreeg ik de grootste schok van mijn leven: borstkanker. In maart werd het ontdekt, een maand later werden mijn beide borsten verwijderd. De kanker was gelukkig op tijd weggenomen maar de impact was enorm. Vrouwelijkheid zit niet in je vormen, dat weet ik rationeel. Toch zie je in de spiegel een ander beeld van jezelf – daar weer vrede mee sluiten is een proces. Het ging zo snel dat ik vaak dacht: wat is er met me gebeurd?
Overleven
Vanaf de operatie schakelde ik in een overlevingsstand. Verdriet, pijn – ik voelde het nauwelijks.En terwijl de DJ-boekingen uit binnen- en buitenland binnenstroomden, lag ik zelf kapot in bed. Je kunt niet kiezen welke emoties je afschermt: als je de pijn niet voelt, voel je ook de blijdschap niet. Pas later, toen er rust kwam, brak het verdriet door. Soms huil ik dagenlang, soms komt boosheid boven. Dat loslaten lucht op. Daarna kan ik weer écht ademen, genieten en creatief zijn.
Ritueel
Om mezelf terug te brengen, zoek ik de natuur op. Als kind kon ik urenlang naar mieren of insecten kijken – die verwondering geeft me nog steeds rust. Een ander ritueel dat mij helpt, is tijdens het douchen. Ik stel me voor dat al mijn zorgen met het water wegstromen, door het putje naar buiten. Problemen, onzekerheden of gesprekken van die dag: ik laat ze los. Het klinkt onbeduidend, maar het maakt mijn hoofd lichter en geeft me ruimte. Voor mij is zo’n dagelijks ritueel net zo waardevol als een lange meditatie.
New York
New York is mijn favoriete stad. Maar toen ik er na de operatie kwam, voelde ik… niets. Alsof ik er wel was maar het niet binnenkwam. Tot ik in een park ging zitten en begon te schrijven. Wat als brainstorm begon, werd een soort liefdesbrief aan mezelf: trots op wat ik had doorstaan. Ik huilde, midden in het park. En daarna voelde ik het weer: ik bén hier, in New York, in het moment. Die ervaring leerde me dat emoties toelaten noodzakelijk is om ook de mooie dingen weer te kunnen voelen.
Loslaten
Als ik merk dat emoties vastzitten, zoek ik soms bewust foto’s terug uit de periode in het ziekenhuis. Door die beelden opnieuw te zien, voel ik weer wat er toen gebeurde. Ook hoe het moet zijn geweest voor de mensen die naast me stonden. Dat helpt me om emoties los te laten. Na tranen voel ik vaak opluchting, alsof er weer ruimte komt om te ademen.Mantelzorger Als kind maakte ik van dichtbij dat mee dat iemand in mijn naaste omgeving te maken had met angststoornissen en depressie. Het leerde me niet bang te zijn voor mentale problemen – van mezelf of van anderen. Tijdens mijn ziekte en door mijn rol als mantelzorger ging ik wel vaak over mijn eigen grenzen heen. Ik denk dat de Pfeifer destijds een soort fysieke burn-out veroorzaakte. Nu weet ik: je kunt pas goed zorgen voor een ander als je zelf energie hebt. Door goed voor jezelf te zorgen raak je niet uit balans raakt en kun je er echt voor de ander zijn.
Praten
Tegen iemand die er doorheen zit – groot of klein – zou ik zeggen: praat erover. Met anderen, of met jezelf door te schrijven. Alles wat je voelt, mag er zijn. Ook kleine zorgen zijn groot genoeg om te delen. Kwetsbaarheid is geen zwakte; het is de sleutel om lucht en ruimte terug te vinden.
Inspiratie en trouw blijven
Mensen die mij inspireren zijn niet per se supersterren, maar mensen die trouw blijven aan zichzelf. Authentiek zijn, niet leven naar de verwachtingen van anderen – dát bewonder ik. Zelf probeer ik loyaal te zijn aan mijn eigen waarden, ook al verandert dat.
Slotgedachte
Het leven heeft me geleerd: je kunt je plannen maken, maar het kan in één seconde anders zijn. Mijn droom om te reizen viel stil toen de diagnose kwam. Maar juist daardoor voel ik nu scherperwat er écht toe doet: gezondheid, liefdevolle mensen om je heen, en trouw blijven aan jezelf.Alles wat daarna komt – carrière, volgers, optredens – is bonus.
